Aslan Gönlüm Şiiri - Aşık Fani

Mevlâ’m kâinatı tanzim ederken;
Mâhlukat içinde aslandı gönlüm.
Hayatın akışı, Hakka giderken,
Yalan yanlış ile süslendi gönlüm
Rızıklar verildi, türlü meyveler,
Karnını doyurdu kuşlar, develer,
Zalim nefsim çiğner çiğner geveler,
Gurur denen sem, le beslendi gönlüm.
Hayal sarayına geçti, oturdu.
Azı beğenmedi, çoğu yitirdi.
Dalgaya kapıldı, gemi batırdı.
Günah deryasında ıslandı gönlüm.
Bulut gölgesine sahip çıkardı,
Dağlar benim deyip, yakıp, yıkardı.
Güneşin gözüne parmak sokardı,
Karanlık çökünce yaslandı gönlüm.
Keşke yaşasaydı kendi halince,
Bin pişman oldu, olan olunca.
Nefsani arzular ağır gelince,
Cevheri çürüdü, paslandı gönlüm.
Şu yalan dünyaya gelmez olaydım,
Olup bitenleri, bilmez olaydım,
Bunca bataklığa dalmaz olaydım,
Çirkefe gömüldü, pislendi gönlüm.
Divane Fani’yim göğe sığmazdım,
Çılgınca yaşardım, yere değmezdim,
Feleklere bile boyun eğmezdim,
Teneşir taşında uslandı gönlüm.