Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Vatan sever yürek sesiniz hiç susmasın dilerim.Türklük üzerine oynanan tiyatro sahnesinin son perdesi oynanıyor;Şefik bey.Muvaafak olamayacaklar bu imanlı,vatanını namus addeden genç nesil oldukça başarılı olamayacaklar inşallah.
Kutluyorum bu güzel şiir için.
Bayrak yakılırken susan zevatlar,
Haini kahraman eden kör zatlar.
Vatan için can veriyor evlatlar;
Türklüğüme nifak sokamazsınız..İ.Etem EKİNCİ.
Güzel bir şiirdi.Yürekliliğin cesaretin onurun ön plana çıktığı çok güzel şiirdi.Okudukça okudum ve gerçekten beğendim.Kaleminiz yüreğiniz hiç susmasın dost yürek.
Saygılarım sizedir.
Alkışlayarak okuduğum güzel dizelerdi. Tebrikler
yüreğine sağlık dost....güzeldi... kutlarım,
'Keskin sirke küpüne zarar...' Bu zevatın zihniyetinden 'ne sirke olur, ne turşu...'
Gönlümüz rahat, vicdanımız rahat... 'Maskeli dolaşanlar' düşünsün...
Tebrikler, Gönüldaşım...
çok güzel bir şiirdi...anlatımın güzelliği her mısrada farkediliyor..yüreginize sağlık
Yüreginde zerre kadar sevgisi olmayanlardan vatan sevgisi, ALLAH sevgisi beklenilemez onların tek sevdigi şey paradırki oda sonları olacaktır.Tarih tekerrürden ibarettir.Osmanlı döneminde arapları örgütleyen ingiliz ajan Lourens vardı . Ya günümüzde yokmu?.....Zülme karşın dik durulmalıki bir yol katedebilelim, Omuz omuza , gönül gönüle . VATAN onurdur. Onursuz yaşamaktansa yaşamamak evladır. Kutlarım kaleminizi ve gönlünüzü sayın Yusuf bey saygı ve sevgilerimle....Ant....10
Tarih zalimleri her zaman mahkum etmiştir ancak bu basit olan tarafıdr o büyük mahkemede nler olacak bir de o var :))
tebrikler hocam :))
Yüreğinize sağlık değerli şair arkadaşım bu güzel şiiriniz için sizi canı gönülden kutluyorum başarılarınızın devamını dilerim kaleminiz daima kılıçtan keskin ilhamınız hiç sönmeyen bir meşale olsun şiirlerinizden tüm yüreklerde unutulmayan izler kalsın bu güzel şiirinizden dolayı sizi ve şiirinizi canı gönülden kutlarım Saygı ve sevgilerimle.+10
Onurlu duygular yüklü yüreğinizi ve o yürekten taşan güzel şiirinizi gönülden kutluyorum Yusuf Bey,
Sevgi ve daygımla,
Ünal Beşkese
Bu şiir ile ilgili 22 tane yorum bulunmakta