Asla Bir Şiir Olarak Yazmadım...Büyük Oğ ...

Canım Oğlum Volkan’ıma

Doğduğun gün yağmur yağıyordu
Aylardan Aralık
Günlerden Perşembeydi
Çileli hayatıma bir ışık doğmuştu sanki
Kara küçük bir bebek
Kucağımda bana bakıyordu
Kaşlarını çatmış, yüzünü buruşturmuş
Öylece bakıyordu, yüzümü görmeden
Gördüğüm en güzel şeydi hayatımda
Çünkü o minik yavru
Süt kokulu, mis kokulu canım oğlumdu

Birlikte ne çok şey paylaştık seninle
Umudu umutsuzluğu yaşadık
Hep varlıklarla büyütmek isterdim ama
Ne yazık bazen yoklukla karşılaştık
Verdiğim sözler oldu, tutamadığım
İnan bana hepsini tutmak için vermiştim
Ama sen imkansızlık nedir bilmiyordun ki?
Verilip de tutulamayan sözlerin
Senden çok beni üzdüğünü sana anlatamazdım ki
Henüz küçüktün oğlum
Sadece bana inanmayı istiyordun
Bende bana inanmanı
Ama şu yokluk yok mu oğlum
O küçücük aklınla beni yargılamana yol açan
Annem koca bir yalancı dedirten kimi zaman
O yokluk, çaresizlikti oğlum…
Üzgünüm yavrum
Sana neler vermek isterdim oysa ki

Elimden geldiğince
Dilimin yettiğince
Anlatmak istedim doğruları
Bazen yanlış yaptığım da oldu biliyorum
Ama öylesine yalnızdım ki
Ve bir o kadar da çaresiz
Yine de başardık oğlum
Savaştan kaçmayıp, hayatın içine daldık
Kimi güldük, kimi ağladık
Kimi gün aç yatıp, kimi gün tok yattık
Yer yatağı oldu bazen mekanımız
Bazen kral yataklarında yattık …
Birbirimize inanmayı hiç bırakmadık
Canım oğlum,
Geriye dönüp bakıyorum şimdi
Eksileri artılarla donattık
Kim ne derse desin güzel oğlum
Her şeye ve herkese rağmen
Biz bu savaşta KAZANDIK…..