Aşktan Şaraptan Onulmaz Sanırsın Sanrıyı

Uçmaktan yorulmuşsun
Gökten göğe doğru kanatlanan sunam
Sözlerin bir kılıçtan keskin
Gittikçe incelen bir dal gibi ipten ipe
Süzülen gözyaşın bir kılıçtan keskin

Suzi dilli âşıklar şarabından kendim içtim
Berhudar olasın saki, sana vardığım
Her durakta kalp yakan
Kadehlerden yere düşen
Kıvılcımlar bir kılıçtan keskin

Kapı eşiğinden atlayan, hem şimşek
Hem yaprak, hem demgüzar
Aman harp, kavga, dövüş
Dili sürçsünler topluluklar
Güftügü bir kılıçtan keskin

İtiraf etmezler,
Ateşe tapanlar, dikenler güzaf
Gül bahçesinde dönüp dolaşan melekler
O bakışlar ufka nakşedilmiş şaheser
O üfürük, o nefes bir kılıçtan keskin

Safa gelmiş, safa bulmuş sabah yeli
Bu yarayı dağlayan ateş andan ana
Bu yaranın kurtuluşu ayağın yüzün
Çocukluğun tek penceresi o saf kalbin
Delen, geçen bir kılıçtan keskin

Ana karnına düştün düşeli insan
Çare arayan kuyuya düşen güneş
Çare bulan neyin büyüğü öykünce
Hasretten tutuşan gündüz fenerin
Duyduğun o ses bir kılıçtan keskin

Peygamberlere salât, ey kamus deniz
Sevgilinin sokağının başı, sonunda
Bildik aşklardan geçtik, azade avaz
Yağdıran, gürleyen, ağlatan çiçek
Sadece bir bûsiş bir kılıçtan keskin

Aşktan onulmaz sanırsın sanrıyı
Yıllanmış şarap, Nil gibi bir güzel kadın
Adamlar günlerce kadehlerin yolcusu
Han duvarları kitabe hancılar, yolcular ser-hoş
Akla çizdiğin son resim bir kılıçtan keskin