Aşktan Muafiyet Şiiri - Seyyide Yılmaz

Zaman göreceliymiş,ayrılıktan öğrendim
Kör bir bıçaktım belki ve aşkınla bilendim.
Acıyan ve acıtan aynı kalptir ne tuhaf,,,
Olsam rahatlar mıyım bir ömür aşktan muaf.
Arasam seni bulur muyum gözümdeki buğuda
Ve düşsem boğulur muyum kalbimdeki kuyuda.
Gerçekse yaşadığım bu acıtan ayrılık
Rüyaysa tabirinde yine acı var yazık.
Aşkınla aşkım bir gün aşsa aşılmazları
Toplayıp atabilsem bu kalpten taşınmazları.
Seni korkutacak kadar çoksam
Elimde bir keskiyle fazlalarımı yontsam.
Günümdün,dünüm oldun
Yarımdım,senle doldum.
Çiçek bile çürüyor,suyunu çok verince
Çürüttüm gözlerimi ağlayıp yeterince.
En olmaz zannedilen hüzünleri oldurdum
Gidebilirim artık ben vaktimi doldurdum