Aşkta Sınanmak Şiiri - Hanifi Kara

AŞKTA SINANMAK

Delik deşik oldum sevdâ okuyla
Aşka yenik düşmüş kumandanım ben.
Al benim gönlümü misâfir eyle
Bir garip yolcuyum, mihmandârım ben.

Zihnimde dolaştım bütün çağları
Aşk ateşi sağ bırakmaz; sağları
Âşığın yolunu kesen dağları
Vurunca toz eden şâhmerdârım ben.

Gül tenimiz günden güne solsa da
Gönül, gözün gözyaşıyla dolsa da
Aşkla yanan kalbe, çok az gelse de
Bir selâm, bir kelâm umandanım ben.

Tatsam aşkın hem aslını, ekini
Bağışlarım Hindistan ı, Pekin i
Yaklaş, iskeleme boşalt yükünü
Âşığa yön veren dümendârım ben.

Çile harçtır âşıkların surunda
Nârı nar eyleyip, yutmak zorunda
Bin kere sınandım aşkın korunda
Ateşte yanmayan semenderim ben...(*)

Hanifi KARA

(*) Semender: Ateşte yaşadığı halde
yanmadığı sanılan efsânevî bir yaratık.