Aşksız bırakma Şiiri - Hakan Özüçelenk

Yıllar önce o karanlık sokakta.
Kaybetmenin korkusunu yaşadım.
Yine aynı o ayrılık yolunda.
Yıkıldım sensizliği tattım.

Geçmez oldu o üç gece.
Uykusuz, kaygı yüreğimde.
Bütün umudum pazarteside.
Koştum okuluna korku içinde.

Bugün okul yolu daha kaygan.
Sanki içim, kara zindan.
Ölüyorum pişmanlıktan.
Bıktım bu hissi yaşamaktan.

İşte seni gördüm.Yaşam durdu.
Kemiriyor içimi kuşku kurdu.
Gözlerim sana halimizi sordu.
Gülümsedin,yürüdün,. bana doğru.

Şimdi bana mutluluğu geri verdin.
Kaybetme korkusunu def ettin.
Seni çok sevdiğimi hissettirdin.
O an bunu sana söylemek istedim.

O an olmak yada olmamak anı.
İtiraf için cesaretim yarı.
Kaldım öyle zor vermek kararı.
Arkadaşın yüzüme bakıp uzaklaştı.

İşte şimdi yanına varıp konuşmalıyım.
Kısa bir an duraksadım kaldım.
Utanıp arkadaşına' ay lütfen 'dedin.
Keşke hiç ses etmeden bekleseydin.

Yirmi sekiz kasım daha genç başım.
Artık aşk gıdası için sensin aşım.
O gün kaybetmek korkusu telaşım.
Artık arzu benim istediğim aşkım.

O gün kaybetmek korkusu olmasaydı.
Sevdiğimi itiraf etme cesareti verdi.
Ama ben heyecanımı yenemedim.
Keşke kız arkadaşına seslenmeseydin.

O kasım ayının pazartesisi.
Kırıldı aşk şerbeti testisi.
Çıldırttı beni aşk hevesi.
Arzu oldu ruhumun nefesi.