Aşkla Yandır Allahım Şiiri - Kalemin Hüznü

Yıllardır gençliğim bir gül gibi soldu geçti.
Nefsim gafletle dolu acı hayatı seçti.
Geriye ne kaldıki, ömür koca bir hiçti.
Yalvarırım kalbimi, sana döndür Allahım.

Sana gelen korkarmı, giyer ateşten gömlek.
Yanmadan olurmu hiç, topraktan çanak çömlek.
Harflerden sıyrılırsam, kalmaz geride kimlik.
Zatında yok olayım, aşkla yandır Allahım.

Allah der zikrederim, Sensiz harap
beterim.
Birtek sen ol Yarabbi, tüm cihana yeterim.
Gül dalında hicranla, bülbül gibi öterim.
Gönlümdeki acıyı, senle dindir Allahım.

Affet günahlarımı, yârab tövbemi bozdum.
Ne olur merhamet et, haddimi aşıp azdım.
Zalim oldum kendime, günah çukuru kazdım.
Ruhumu masivadan, sen arındır Allahım.

Korkuyorum mizanda, kalırsam garip naçar.
O zaman merhametle, kim kollarını açar.
Mahşer yerinde herkes, hep birbirinden kaçar.
Bu nasıl caresizlik,nasıl andır Allahım.