Hep Aşkla Şiiri - Özgen Öz

Hep Aşkta…

Hep aşkta kalmak isterim,
Bir kuş gibi gökyüzünün sonsuz mavisinde,
Rüzgârı kanatlarımda hissederek,
Ne yere bağlı, ne zamana tutsak…
Sadece o anın kalbinde,
Seninle, varoluşun en derin yerinde…

Bir okyanusta balık gibi isterim aşkı,
Dalgalara karışarak,
Tuzla su arasında,
Bir bütün olmayı, bir akışa dönüşmeyi…
Hiç bitmeyen bir nefes gibi,
Seninle aynı suda, aynı titreşimde yüzmeyi…

Hep aşkta,
Hep seninle olmayı isterim,
Zamanı unutarak,
Dünyanın bütün seslerini susturarak,
Sadece kalbimizin ritmini dinleyerek…

Bir yıldızın doğduğu anda buluşalım mesela,
Ben ışık olayım, sen sonsuzluk,
Birbirimize çarparak yanalım,
Ve o yanışta, her şeyin özü olalım.

Hep aşkta,
Bir sözün sıcaklığında,
Bir bakışın sessizliğinde,
Bir dokunuşun ötesinde,
Kelimelerin bittiği yerde,
Kalplerin anlaştığı o sessizlikte…

Ne geçmiş kalsın, ne gelecek,
Yalnızca bu anın kutsallığı,
Ve biz, birbirimizin kalbinde
Kök salan iki ışıltı olalım.

Bazen rüzgâr ol,
Ben dalında sallanan yaprak olayım;
Bazen yağmur ol,
Ben toprağın şükrü olayım;
Bazen gece ol,
Ben yıldızlarında kaybolayım.

Ama hep aşkta olalım,
Küsmeden, eksilmeden,
Birbirimizin gözlerinde çoğalarak…
Sen bana nefes ol,
Ben sana yaşam olayım,
Ve biz — ikimiz — aşkın kendisi olalım.

Ve eğer bir gün dünya sessizleşirse,
Seninle konuşmak için kelimelere ihtiyacım olmayacak;
Bir bakışınla çözülecek bütün sırlar,
Bir dokunuşunla iyileşecek bütün yaralar…

Seninle olmak,
Bir yıldızın sabahı karşıladığı anın büyüsü,
Bir nehrin sessizce denize kavuştuğu hissi,
Ve gecenin en karanlık anında bile
Sana ışık olabilme ihtimali…

Hep aşkta,
Hep seninle olmayı isterim,
Ve sen de bana sen ol,
Öyle ki biz,
Birbirimizin kalbinde
Hem başlangıç hem sonsuzluk olalım.

Ve bil ki, her nefeste seni sevmek,
Bir ömre sığmayacak kadar geniş,
Bir yıldız kadar eski ve bir kuş kadar özgür…
İşte bu yüzden hep aşkta,
Sonsuza dek seninle…