Aşkını Arayan Adam Şiiri - Abdullah Özmen

Çöle ve kutuplara tohum attım
Yeşerdi, çiçek diyarı oldu
Sesimi azgın sulara verdim
Rüzgâra terbiye oldu

Yüzmeyi öğrettim balıklara
Sebepsiz kör uçmayı yarasaya
Güzelliği arz ettim ceylan yavrusuna
Yalnızca işine bakmayı karıncaya

Ben Aşkı’nı arayan adamım!

Savaş payına düştü Orta doğunun
Yetim kaldı Sovyet Rusyasının
Çarkını döndürenim cihanın
Tek alternatif var; barışın

Ana olmadı hiçbir bebeğe
Dalgalanılmadı hür kara parçasında
Yeniden gün doğdu ufukta
18 Martın bilançosunda

Ben Aşkı’nı arayan adamım!

Hani yaşamın eski rengi
Nasıl dağlar güneşe secde etti
Güveni yok yürüyen o sevgi
İmkânsızsın sen vazgeçilmeyeni

Erimiyor artık karlar
Yağmaz oldu yağmurlar
Utanıyor tüm sevdalılar
Kâinatta ne yok ne var

Ben Aşkı’nı arayan adamım!