Aşkına yarim Şiiri - Veysel Şimşek

Aşkla doğdum, aşkın ile yeşerdim,
Yokluğunda solup, daldan düşerdim,
Söylüyorum, bunu nasıl başardın,
Kul oldum ben senin aşkına yarim.

Benim sevdam sanki ağaç misali,
Sararıp soldurur rüzgarı, yeli,
Bu can sana feda yok mu bedeli,
Al beni kalbinin köşküne yarim.

İstemem dünyada sensiz bir hayat,
Sen yoksan ölüme razıyım şayet,
Seviyorum seni ciddi bu niyet,
Olayım kul, köle aşkına yarim.

Susuz bir dünyanın çölüne döndüm,
Leyla'dan, Mecnun'dan beterim yandım,
Aşkına kul oldum sana inandım,
Hasretim kalbinin köşküne yarim.

Aşkımıza destan, kitaplar yazdır,
Sığmaz kitaplara ne desem azdır,
Veysel der; Tükendim mezarım kazdır,
Yaz mezara, aşkın düşkünü yarim.