Aşkına Sığındım Şiiri - Muhammet Çelik

Aşkına sığımdım
Benim olmayan umuda
Hiç doğmayacak aşkına
Yeni gelen yıla
Hiç çıkmayan mayısa

Aşkın ile mabet ördüm kendime
Kapı yapmadım hiç çıkmayayım diye
Pencere yapmadım sen güneşi girmesin diye
Çerçeveleri boş bıraktım gülen yüzün olmasın diye

Gidişinle ıslanan kaldırımlardı bana kalan
Bir ay ışığının yansımasıydı ayrılık
Sen bir yıldızın köşesiydin ulaşamadığım
Sen bir ufuktun gittikçe uzayan

Bir kuş kanat çırptı maviye
Bir kelebek uçtu yeşile
Ağlayan bir ırmaktı gecenin mavisine
Kalakaldım o uçsuz bucaksız sessizlikte

Şimdi dönmezmisin uzaklardan
Tutmaz mısın ellerimi hiç durmadan
Bakmazmısın gözlerime hiç ayırmadan
çağırmaz mısın beni bulunduğum sensizlikten

ellerim uzanamadı durduramadım
gözlerim yaşla doldu mendil bulamadım
doğmadı karanlığımın üstüne güneşim
ben yalnız ben tek aşkına sığındım