Aşkına Feda Vaatler Şiiri - Kemal Bölükbaşı

Aşk ile her gece ağladın ise,
Dünyalık payımdan vazgeçtim bile.
Sevdayı şartlara bağladın ise,
Emmimden dayımdan vazgeçtim bile.

Kışımı bahara taşıtacaksa,
Yolumu kolayca aşıtacaksa,
Zindan geceleri ışıtacaksa,
Güneşim, ayımdan vazgeçtim bile.

Şiirden kitaptan sözden istersen,
Benlikten sıyrılıp özden istersen,
Ateşlerden kordan közden istersen,
Karanfil çayımdan vazgeçtim bile.

Gerekirse adım, ünsüz sanımdan,
Kıymeti kalmamış bitkin canımdan,
Mazide yer eden bin bir anımdan,
Aş ekmek suyumdan vazgeçtim bile.

Neyleyim feleğin şaştım işine,
Takıldı ayağım sevda taşına,
Atarım imzamı aşkın döşüne...
Düğünüm toyumdan vazgeçtim bile.

Kızdığın yerdiğin bende ne varsa,
Bu sevdan gönlüme bir gömlek darsa,
Olmadı, bu teni topraklar sarsa,
Can çıkar huyumdan vazgeçtim bile.

Kimseden istemem dünyalık murat,
Geçtiğim her köprü inceden sırat,
Gözyaşım içimde Dicle ve Fırat!
Şuyumdan buyumdan vazgeçtim bile.

Âşık Kemal dünya vazgeçmiş senden,
Ne olur ki bu can ayrılsa tenden,
Sen de geç el gibi ruhtan bedenden,
Mezarım kuyumdan vazgeçtim bile.

08.12.2016/Kahramanmaraş