Askin Yadigarindan Şiiri - Seyfi Karaca

Şimdi ordan yürüsem gitsem her şekil zangur zungur hır gür
Niye öteden değil de burdan geçiyorsun diye zır çıkarıp langur lungur edecek
Zordaki yola daldaki yeşertiye sırdaki sılaya ermiş erişmiş
Fellik fellik yekpareden esmiş tutuşmuşken aklım gönlüm
Gece düşlerini gündüzün hayaline yorup gütmeye
nadassız
Vurgun yerimden seslenip çağıran yollarına koyulup seyri azada
Suyu derinler deştikçe özünden bulanan göçün
İçerden yakıp aşka uğrattığı nazlı vaktin şirin canını
Sende duydum bildim gördüm bağrım bitişiğim
Ömür ortağım
Ağır sürüp usul bakınarak sessiz güçsüz zamana kadar
Mermerden süslü ve soğuk yazılarla
Mezar seçip beğenirken neredeyse tüm dünya
Antikacıdan emanet değildi seni bana gösteren endamın yüzün
Gülümser sevincin derin tutkun duyuran çığlığın
.,.değildi
Çırılçıplak bir ağacın kıştan bahara dönüşü salkım saçak
Ve asma köprülerden geçip tek başına yolunu dengini bulan
Her titreyişi dokunduğu dilleri uyandıran
Her süzülüşü kainata kanat çırpan
Her gelişi bana varan serenserpe sonsuzluktun
Ve tamiri zor hasılata iflas husus ve hesaptan değildin
Diger yarım yari diyarım
Hızı kesildikçe yavaşlayan son kez park için
Her yer sanki duvardaki resim ışık gölge oyun ve yazılarıyla
Zamana sureti belirsiz grafikler çizip susarak
hiç yokmuş gibi
Eksen ve evren izinde değildiyse bile dünya sen hatırında,
Aşkın yadigardan ezel hatırası vardı

Nisan/21