Aşkın Türevi Şiiri - Ömer Akçayır

İki şeyi çok sevdim şu hayatta,
Biri sen biri matematik,
Asimptotik sanmıştım sevgini,
Meğer kesip geçmiş yüreğimi, hem de simetrik.

Gözler elips, kaşlar negatif katsayılı parabol,
İstemiştim ki benim reel dünyama dâhil ol,
Teklik de neymiş çift olmak varken,
Lütfen deneysel ve kesin olasılığım ol.

Köklü bir ailenin en rasyonel kadınına âşık oldum.
“N” bilinmeyenli bir lineer denklem sistemi buldum.
Birkaç elemanlı sanıyordum ki ortak çözümü,
Kendimi reel sayılar kümesinde buldum.

İki farklı teorem miyiz çelişkisiz?
Yoksa birer aksiyom mu ispatı lüzumsuz?
İlkin çok karmaşık bir uzaydaydık,
Tümden gelmişken, nasıl oldu da tümevardık.

Sıfıra yakınsadı kimi zaman ceplerim,
Oysa hep doğru açıda kaldı yeşil gözlerin.
Tökezledim, düştüm belki ama
Uzandı saymanın en zarif sebebi ellerin.

Süreksiz bir fonksiyonken hayattan beklentim,
Tanjant periyodunda mutlulukları hayatıma ekledin.
Madem taralı alan gibi hayatıma renk verecektin.
Bunca zaman hangi analitik bölgedeydin.

Ne çok probleme ne şık çözümler ürettik.
Her olasılık rasyonel, her çözüm nümerik,
Nadiren tutarsız da çıksa sonuç
Biz aynı kümenin iki farklı değeriydik.

Karelerde hatıraların her kombinasyonu,
Sonrası dört kişilik bir ailenin dairesel permutasyonu,
Tanım kümesi bilmem kaça bölünmüş,
Öteledik, yansıttık yıllarca parçalı fonksiyonu

Aritmetikken olduk geometrik bir dizi,
İntegral sabiti hiç bırakmadı peşimizi,
Baştan çizmiştik dosdoğru çizgimizi,
Asal oldu kalplerimiz ayıramaz bizi.

Ortak katlandık biz bu irrasyonel hayata,
Parabolü tepe noktası üzerine katla, korkma
Logaritmik artan bir aşkla,
Beni küp içinde inci bir küre gibi sakla.

Çıkmadım tanım kümesinin bir kez olsun dışına
Hak ettiğin değeri vermişim baş katsayına,
Aldanabilirdik oysa çift katlı ya da yalancı bir köke,
Bugünlere geldik küplerden silindire sıvı döke döke.
Modumuz mutluluk, standart sapma sıfır
En mükemmeli ararsan unutma, türevi sıfır
Yatır gözlerini koy sonsuz sonsuz üstüne
Varsa bir belirsizlik önce onu kaldır.

Olsa da her cümlen doğru bir önerme,
Her mutlağım diyene yine de güvenme,
Bir gün olur da beni sonsuzluğa versen de,
Eşsiz kalbini kimselere verme!