Aşkın Sonu# Şiiri - Ercan Keskin

İç âlemine dönüp buyurdu bilge kişi
Kelimeler perçinli, cümleler önermeydi
Fonda davudi sesli müzikal iletişi
Şair'in kurutulmuş felsefe bahçesiydi*

Konu oldukça yalın öruldükce örülesi
Acaba kimi bağlar hayat hikayeleri
Kişiye özgü ve de görecelidir hepsi
Bazıları anlamsız tutarsızdır kimileri

Genelleme yapmadan nedir aşk bilmecesi
Her şeye anlam veren aşkın gizemi öyle
Sihir ki ne gündüzü vardır ne de gecesi
Yaşanılan an gibi özüyle ve sözüyle

Her yerde her şeyde o vardır engel tanımaz
Ulaşmaktır çabası asla dur durak bilmez
Takıntılı gönüldür laf anlamaz uslanmaz
Unutturmak nafile izlerini silemez

Düşlerinde kaybolur gerçek dışına çıkar
Sanı sanrı fark etmez çaresiz dua eder
Koşulsuz vaz geçmek demek kendini inkâr
Etmek demektir sanki karşı konulmaz kader

Düşle canlandırılan kendine has öyküsü
Oyun yazarları malûm ikili kişi
İdealize olmuş karakterlerle süslü
Mutlu sona odaklı üstü gerçekle sisli

Hele uzlaşmaz çelişki varsa işin içinde
Buz dağının görünen yüzü gibiyse eğer
Gelişmişlik düzeyi ayrık zeminlerde
Farkındalık bilinci hemen devreye girer

Aşkın çekim alanı ya çeker ya da iter
Biçare sevilmeyen kişi hayata küser
Oysa aşklar bencildir genlerimiz misâli
Her şeyin en güzeli hep benim olsun ister

Maalesef aşkta denklik olanaksız bir meyil
Çok sevenin yanında daha az seven vardır
Çok sevenin yanında daha çok seven değil
Kabullenip katlanmak dayanılmaz yaradır

Her şeyin sonu gibi aşkda sonluymuş meğer
Kalıcı olan mutlu/suz yaşanmışlıklardır
Kabına sığmayan değişim ise eğer
Aşkı bittiği yerde aşkla uğurlamaktır