Aşkın Sessizliği Şiiri - Sinan Bayram

Aşk, kelimelerin en ağır yükü.
Söyledikçe eksilir,
Sustukça büyür.

Bir bakışın içindeki evren kadar derin,
Bir kalp atışının arasındaki sessizlik kadar yakın.
Ne başlar onda bir şey,
Ne de biter.
Çünkü aşk, başı olmayan bir dairedir —
Ve biz, o dairenin kıyısında duran yankılar.

Aşk, iki yalnızın uzlaşması değildir;
Bir yalnızlığın iki bedende yankılanmasıdır.
Seversin — çünkü anlamak imkânsızdır,
Ve imkânsız olanı sevmek,
İnsana varoluşu öğretir.

Aşk, aklın sustuğu yerdir.
Orada mantık düşer,
Zaman kırılır,
Benlik çözülür.
Ve geriye kalan yalnızca bir titreşimdir:
“Sen” der kalp, ama “ben” yankılanır içinden.

Belki Tanrı’nın ilk unuttuğu kelimedir aşk,
Ya da varoluşun kendine duyduğu merhamet.
Bir anlık ışıktır —
Ama o anın içinde sonsuzluk gizlidir.

Çünkü aşk,
Ne sahip olmaktır ne bırakmak…
Sadece olmaktır.

Sinan Bayram