Aşkın Sessizliği Şiiri - Onur Abdik

Susuyorum,
Sözlerin bittiği yerde yardım dileniyorum,
Gözlerinden...
Susuyorum,
Sıcak bir nefesini kana kana içmeye,
Dudaklarından...
Bu esintiyi hatırlıyorum geçmişten,
Bir ılık yaz akşamından kalan kırıntılardı kalbimi çarptıran
Ayışığında parlayan bir çift gözdü
Ellerimi okşayan narin parmaklardı öylesine sıcak
Ve bir dokunuştu içimi ürperten...
Güzel bir gecede başlamıştı herşey,
Bilip de söyleyemediklerimizi ve belki de söylemeye kıyamadıklarımızı
Bırakmıştık aşkın sessizliğine
Gözlerim yetmediğinde bakışlarını taşımayı
Karanlığa sığınmıştım usulca
Nefesini dinleyip gecenin bitmeyeceğini ummuştum.

Yıllar sonra geldi geri
Hatıralar çöplüğünden çıkan bir zümrüt taşı gibi parladı
Sözler taşımıyor ağırlığını, kulaklar duymuyor
Biliyorum, bildiğini de biliyorum sakladıklarımı
Söyleyebilirim ama korkuyorum
Yıllar önce nasıl kayıp gittiyse kelimeler arasında
Nasıl kaybolduysa anılar denizinde
Hangi vicdansız alıp götürdüyse
Bu defa böylece kalsa, sessizce, aramızda
Kimse anlamasa...
Bilmese...
Bitmese...