Ey aşk!
Sen ki beni tahtımdan indirdin,
bir bakışınla cennet bahçelerine soktun.
Kalbim, senin ellerinde bir tutsaktır
ve ben, bu esareti hiçbir şeyle değişmem.
Gece karanlığında adını fısıldasam,
yıldızlar titrer, ay kulak kesilir.
Çünkü senin adın, göklerin ezberlediği en eski şarkıdır.
Ölüm bile seni susturamaz,
çünkü sen en kutsal büyüsün.
Ey sevgili!
Gözlerin bana bakınca,
zaman utancından geri çekilir,
ebediyetin kapıları ardına kadar açılır.
Aşk
Kayıt Tarihi : 27.8.2025 10:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!