Aşkın Rengi Kırmızı Şiiri - Bekir Mucur

Bitmeyen kapkaranlık geceler boyu,
Düşünce gölge-i hayali, göz perdene;
Uyku tatmayan gözde renk kırmızı.

Bulunca karşında, hissedince sıcaklığını
Birde onun gözlerinde bulmuşsan kendini;
Alev alev yanan yüzde renk kırmızı.

İstanbulu fethedecek Fatih edasıyla çıkıp,
Bizans surlarına dayanır gibi, Karşısına
İlan-ı Aşk'ta; uzatılan gülde renk kırmızı.

Vuslat vade mahpus, hane-i ruh dairende.
Yangınlar sarar kalbini, yanar yanar sönersinde;
Göğüs kafesinde kalan; Közde renk kırmızı.

İki alyans'la kelepçelenip kalpten kalbe,
Ecel mevrit yürürken, iyi günde kötü günde,
Diyerek, menzile; beldeki kuşakta renk kırmızı.

Kavuştun, kendin bildin, oturttun da tahtına.
Hale'lenir hülyaların, Batmayan güneş dünyanda,
Damarda ılık ılık akan kanda renk kırmızı.

Bitanem, Ciğerparem; şimdi pare pare ciğerlerim,
Sardığım tütünlerin dumanını, yokluğuna üflerim.
Bu hasretin, böyle kaderin içine, tüküreyim,
De kan tükürüyorum; onda da renk kırmızı.

Deki Hak Vak-i; yada bir şaki, istemsiz kırdın belki,
AŞK BAKİ olsada, Kaybettin belli. Sokulur kalbe,
Bin Hançer, açılan yara'dan AKAR KAN KIRMIZI.