Aşkın rehberiyle koptu kıyamet
Efal ve sıfatı zatıyla durur
İnsan Hakkı taşır örtse hıyanet
Zikrin meclisinde insanlar çürür
Daldım melâmete kesildi sesim
Tecelli eyledi yok oldu resim
Deniz toprak gece en zalim kesim
Bezmi elestüde zikirle vurur
Bırak sen dünyaya arıt kendini
İsteseydi Allah korurdu dini
İnsanı mahveder haset ve kini
Ceme erenlerde ikilik kurur
Nefsine ekilir zikirle insan
Gaybı haber verir ısrarla Kur an
Toplum ırmağında Allaha dayan
Aklını okuyan önceden görür
Rabbini sevenin yolu kısalır
Ölmeden öleni Hak satın alır
Allahın mekânı gönülde kalır
İnsan nefsi ile Allaha yürür
Zaman bedenindir manaya girmez
Kesret bir parçadır bütünü görmez
Gönül gördüğünü gözüne vermez
Kendini görmeyen Allahı görür
Zaman bir rızıktır gün gelir biter
Gönüllü hiç durmaz Allaha gider
Ladanın korkusu kendine yeter
Mürşitten doğanı Hak kendi bürür.
24 Şubat 2009
Mustafa TurhanKayıt Tarihi : 2.3.2009 04:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!