Aşkın Nöbetçi Eczanesi Şiiri - Kağan İşçen

alıştım çatkapı gözyaşlarına
sonbahar kalbimde sonsuz bir soygun
hayat suça teşvik çanak tutar çünkü ölüme
bir okulda öğretmen açığıdır yokluğun
ben boş ders dikkatsizliği oldu bittilerde

görüşgünü ayrılığıdır zaman
bakışlarımın saçaklarına kondukça alıcı kuşlar
tartışmasız öpücük bekleyen bir çocuk alnı kadar temizdir kavuşmak
ben şu an
anım ve asrımla kirlenmiş gökyüzünün
yeryüzüyle yalancı buluşma arirfesi
yoksul curcunasında sevişlerimin

sabahı zor eden veremlidir sevmek
nöbetçi eczane yokluğu gibi