Yorgun ruhumun korkulara sarıldığı anların halaylarındayım
Dağınık gönlümde aşk alabora, yaşamın tam merkezindeyim
Solgun bakışlarıma kırık dökük anılar, mevsimlerin sonundayım
Susmuyor içimdeki yetim şiirler, kundaksız sevilerin seherindeyim
Suskunluk telveli insanları taşıyor tramvaylar, yorgun yüzlerde kırık parçalar. Durmaksızın ilerleyen anların raylarında eskimiş aşınmışlıklar. Aynı yer, aynı duraklardan geçiyorum, bir dolu, bir boş koltuklar. Kapılar açılıp kapanıyor umuda heyhat, kaybolan günlerin terkisinde kimi mutlu, kimi de mutsuz insanlar.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.