Aşkın Mahkemelerinde Ettin Beni Çarnaçar ...

Sürgülü paslı demir kapılar ardında olmuştum tutsağın,
Gül sevdalısı bülbüller mekân tutmuştu bahçe ile bağın,
Uyardığım halde burnun havalardaydı her daim,
Bak şimdi dost olmayan riyakârlar sarmış solun sağın.

Bu emanet can sana meftun idi ama sen vermedin hakkını.
Karın doyurmayan naz ve cilvelerle usandırdın bu garibanı.
Düşecek simsiyah saçlarına aklar, azalacak gözlerindeki fer!
İstesen de, istemesen de fark etmeyeceksin uzak ile yakını!

Nazik ellerini tutmak baldan tatlı sözlerini duymak dileğimdi.
Beni sevdanın er meydanına çıkarmak seni çarpan yüreğimdi.
Aşk ve sevdamızı konuşurken yaşlı didelerimi gördüğün halde,
Saygı duyup takdir etmedin ama heba olan helal emeğimdi.

Sevdanın meşakkatli yollarında aldırmadın menzil murat.
İçten gülmelere hasret kaldı beti benzi kaçmış asık bu surat.
Gâvur inadı ettin girdin vebal ime boşu boşuna aldın günahımı.
Yorulup bitap düştü bizi birbirimize kavuşturacak en rahvan at.

Söylesene ne geçti eline bu üç günlük dünyayı zehir etmekle!
Oysa ben mutlu olurdum eski bir çul ve yavan kuru ekmekle.
Unutma ki hiç kimse şanı yüce Allah’ın rızasını kazanamaz!
Zalim olup gönlü güzel fikri güzel insanlara dert çektirmekle.

Hangi makamda olursan ol sayılı ömür miadın bitecek bir gün!
Ahrette hiçbir faydası olmayacak hakkını veremediğin şan ve ünün.
İşin kolayına kaçmadan emredildiği gibi yaşa ki,
Cehennem narları yakmasın seni cennet olsun mekânın yerin!

Sevilmek insanı etmemeli bu kadar vicdansız bu kadar gaddar!
Sevenin kamburlaşan beline yüklenmemeli taşınamayacak bar!
Lokman hekimlere tabiplere gitmeye asla gerek yok!
Tabip olur sevenin müzminleşen sevda yarasına ancak yar!

Ey sevgili bunu bil ki, her iki cihanda da olacağım senden davacı!
Çünkü bir kez bile hoş etmedin gönlümü çektirdin acı üstüne acı.
Aşkın mahkemelerinde ettin beni çar naçar bir sanık,
Ama sen ise oldun gönlü taşlaşmış gelmiş geçmiş en zalim savcı.
17/ Mayıs/ 2015