Aşkın Lunaparkı Şiiri - Kağan İşçen

ellerin mi desem gözlerin mi
belki de heryerin benim bilinmeyen diyarlarım
sen sılam olmuşsun solgun bahçeli
geri dönüş yok bu hazan bu yağma çağı bizim tartışmasız
bak dünya dönüyor değil mi
sana demiştim aşkın lunaparkında oyun bitmez
ayrılık olsa da sonunda
daracık bir sokağın ucunda açık denizdi ceplerindeki
not defterindeki alış veriş listesi
ayrılıklar defterden silmeler sonu olmayan başlangıçlar
bir yere not etmiş olmalıyım adını
saklanan samanın zamanı gelmediği için mi
seyran olmadı samanlığımız
oysa samanlıkta iğne ararcasına aramıştım
bu menfur saldırının şüphelisi sonbahar başlıklı bakışlarının aynasını
insan dört işlemli bir problemin yanlış sonucu derdin
ayarsız bir saatin yanlış zamanlara uyandırmasıydı çelimsizliğimizi aşk
en çoklarım en yoklarımdı ne işse üstad
en varlarımda onun in cin top oynatan kuş uçmaz kervan geçmezliği
sereserpe zarflar attım ölüme aramızda kara kedi sen
fütursuz dövündük teşne idik sim dolu akşam yıldızlarına
aşkımızın ekinleri çeç şimdi kollarımın arasında
hiç anmadığımız bir şehrin en işlek caddesi kadar anlamlı