Vedanın kozasındayım. İpekböceğinin yumağıyım, yanılgılarımın ipekliğini işlemiş kederci kader. Biraz kendimden uzaklaşma mecrasında ışıklarını söndürmüş aşkın gözyşaları. Damlalarına teslim olmuş vicdani dünyanın yüreğiyim.
-En berrak hayaller ısınıyor.Magmalarıma değiyor değerin.Sıcak mevsimlerin içinde işleniyor içim.İçi geçmemiş hasretlerin ıslasıl hülyalarında büyüyor ruhumun ayrıksı sen hali.
-Geçmişim kaydıraklarında ıssız akışlarını beliriyor. Tanrısı ölmüş yalnızlıkların putu olarak olarak kalıyor sensizliğin.Gölgesinde savaşkan hüzünlerim direniyor. Bir haykırışın hayıflanmasında yakıyorum keşkelerimi. Bir ama kadar kalıyor amalarım.
Milyonlarca yıl acı çeken maşukların geleneğini değiştirdim. Her damlana ünlem koydum.
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta