ÂŞKIN KANAYAN UFKU
Hislerimiz, denizin akşamında tutuşsun,
Âşk; kanayan ufkuyla, o dem, orda buluşsun…
Şallara sarılsınlar, şark’ın âsûdeleri;
Hasbâhçede dolaşsın, nâzlı âzâdeleri…
Vuslat kalsın denizin gümüş kanatlarında,
Yelpâzelensin zaman, uçsun köpük zarında…
Eskimez kelimeler, mermerlere kazılsın,
Mehtâplı levhalara, hüsn-ü hatla yazılsın…
Ayrılıklar ürkütsün, körpe kalsın yeşiller;
Hasrete mânâ katsın, nakışlardan şekiller…
Uhrevî kubbelerde, kalsın bakışlarımız,
Bedenimizden taşsın, gönül akışlarımız…
Kaldırımlardan yola, düşsün taşların başı;
Taşlara kazınmalı, hüznümüzün nakışı…
Bu hayâta, ezânlar, ebedî soluk versin;
Maddeden, ihtirâstan, mânâya çekiversin…
Kayıt Tarihi : 19.4.2006 12:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!