Aşkın İçimde Yanıyor Şiiri - Muhammed Gacar

Bu akşam, yıllar yılı diz dize oturduğumuz pencerenin önünde yalnız oturuyorum. Arkamdan şöminede yanan aşkımızın sesi geliyor. Ama ben yine de hep seninle doluyum…
Dışarıda ilkbahar yağmurunun serinliği, odamda ise yanan aşkımızın sıcaklığı var.
Elimde senden kalan son resim, gözlerimdeyse bir damla gözyaşı var.

Yere düşen her yağmur damlasında
Hep seni arıyorum,
Odama giren yağmurun ıslak kokusunda
Seni çekiyorum içime,
Islak çimlere düşen ayın yansımasında
Hep seni görüyorum,
Saçlarımı okşayan rüzgarın ellerinde
Sıcaklığını hissediyorum hep.
Ve dilimden bir dize süzülüyor sessizce

Senin oturduğun sandalye boş şimdi,
Güzel anıları anmak hoş şimdi,
Çık gel, aydınlat odamı haydi!
Odamdaki mum ışığı loş şimdi.

Ağaçların karanlık renklerinde şimdi yeşil gözlerin.
Sen yoksun benimle konuşan da yok, yok muhabbetin.

Aslında bu evde şömine de yok, pencere de.
Aşkın içimde yanıyor, hayalin aklımda yaşıyor sadece…