Aşkın hiç değeri olmazmı Şiiri - Ali Kamil

Çölün sonsuz, ürkütücü gecesinde, gecenin ıssız yürüyüşünü dile getiren zamanım
Ne gece benim, ne çöl benim
bir şafak yolculuğunun tamamlanmamış dinginliğinde sözlerim
suyun saydam çağlayışında, hışırdayan bir ağaçın sesi karıştığında birbirine
gözlerim kirpiklerimin üstüne düşer
acının incecik yolunda, kalın çuluma mutluluklar iğnelerim
kabuklarımdaki yaralardan sızan kan izlerine bakma
yüzüm seğirmez, sesim çıkmaz solumdaki ağırlıktan
ruhumdaki sonsuz kıpırtı,döner durur bir ucumda
gökyüzünde görülmez, deniz gibi ağır
bir kuyuya bakar gibi döner başım
dingin mi dingin / ağır mı ağır
yüreğimin gidişi gibi
bir köşede yanar, bir ışık parçası tedirginliğim
efsunuyla gözlerimde gündüz
geceleri gelen korkunun vızıltısında
emek ile örülen aşkın duvarlarında tuğlalar çınlar
demir ve taşlar kara kristal gibi parlar
haykırma halinde
ey gizem çığlıklarında yarılır duvarlar
dalların kuşlardan yorulmadığı
demir çarıkların izsiz kaldığı yol belki de
düşlerim gölgeleriyle oynaşırken
her taşın altına akseden ışık incitir artık beni
uzaktan birileri hep denizi anlatırken
aşkın kumaşını dokuyan ben inanmak isterim
ama çöl dolar gözlerimin içine
uyandığım gece vakitlerinde
çöl aydınlık mı, karanlık mı bilmiyorum
ama gözlerime batıyor
gözlerime batan ışıksa gecenin batışı olmalı zaman
bir kum tanesiyse gözlerime dolan deniz nerede
yoksa kumsal sandığım kıyı hiç var olmadı mı
çölün adımları artık hep yakınımda mı
şiirler neden yazılır, sözcükler neden bitiştirilir
acılar umutlarla kırlangıçlar gibi döndükçe ömrümün baharında
aşkın değeri hiç olmaz mı aşkın kantarında
sevgi yere çakılmasın diye