Aşkın Gözü Körse Şiiri - Ercan Keskin

Her aşk kendi içinde ezeli bir rüyadır.
Erişimi imkansız zahiri bir düş gibi,
Gerçekte biri varken diğeri aranandır,
Iki kişilik düşsel bir oyunun tertibi.

Aynı kaynaktan önce dalga dalga gelirken,
Sonra parçacık olup değişen bir sır gibi,
Gözlemci kimdi apansız ne değişti?
Aşk hem varmış hem de yokmuş gibi oluverdi.

Bazen bir yok edici gibi davranan bazen,
Sanılar dünyasında yörüngesiz dönen neydi ?Kimileyin dost gibi an gelip düşman gibi,
Değişen dönencinin hangi sabit evresi?

Her aşk salınan gelin gibi başında tacı;
Pırlanta işlemeli bir sevda beklentisi
Içinde büyüttüĝü bitimsiz hayalleri,
Geleceğe taşırken kim bilir kaç kez kırdı?

Aşkı kurtarmak için onu dönüştürmeli,
Nereye kadar nasıl diye hiç düşünmeden.
Zayıf yönlerini ve de güçlü yönlerini/
Bilerek onarmalı hiç göz ardı etmeden...

Aşktan arkadaşlıĝa giden yol kalpten geçer,
Orada arınır ve kendisini yeniler,
Evren'le kucaklaşır kendinden vazgeçer,
Biz olup bilge insan olma yolunda ilerler.

Aşk dünyaya açılan bir pencere gibidir.
İç gözüyle bakmayı bencillikten uzak bir;
Yaşam standardı nasıl kurabilirim?
Sorularına cevap bulabilmeyi yeğler.

Aşk kendin olmak değildir hiçbir zaman,
Doğadan nasibini alırken şükür etmek,
Takıntı yapmaksızın nefsine hakim olmak,
Sahip olduğu mutluluğun hakkını vermek,
Mutluyum, mutlusunuz! Diyebilmektir ancak...

Onun yolunda yeis ,patika ,ayrık otlar,
Engel gibi görünen; çeldiren manialar,
Bizleri yolunuzdan dönmek için zorlar;
Oysa aşk hiç yılmadan mücadele etmektir.

Gerektiğinde hayır demek pes etmemektir;
Eğer gözü körse elbet gözünü açmak,
Yanılgıya düşmekten onu hemen kurtarmak,
Dönüşü olmayan yol varsa ikaz etmektir.