Aşkın Gölgesinde Şiiri - Beyzade Mmm

Dilimin ucunda kalmış ne çok cümle var,
Yarısı sana, kalanı sustuğum yaralara.
Zaman geçer, insan büyür sanır ama
Bazı sevgiler yaşlanmaz, sadece derinleşir.

Bir mektup yazsam, nereye yollarım seni?
Adresi kalmamış bir geçmişe mi?
Kalbimde kurduğun yeri yıkamadım hâlâ,
Çünkü yıkmak da bir tür veda,
Ben veda etmeyi beceremem sana

Hatıralarını taşımaya gönüllüyüm, ezilsem de.
Unutmak kolay değil,
Hele ki sen böyle kazınmışken içime

Söyle şimdi, kim tutar elimden senin gibi?
Kim sever içimi dışımdan önce?
Unutuş mukadder bir sondur belki,
Bir tek sen unuttun, ben hala aşkın gölgesinde

Gözlerin delik açar gecelere,
Işık girmez, fer girmez gözlerime.
Senden sonra öğrendim:
Bazı yokluklar varlık gibi yer tutar insanda.
Ben sadece seni sevmedim ,
Seni kendimde büyüttüm, kendimden azalttım da.
Anılarımız seni yüreğimden atmamı engelliyordu
Çünkü her yön senle başlıyordu senle bitiyordu
İnsan bazen acıya da alışır derler,
Acıya alışkın bedenim yokluğuna inler.

Unutmak, gidenin hakkıdır derdi annem,
O zaman neden hâlâ bu kadar kalmışım sende?

Söyle şimdi, kim tutar elimden senin gibi?
Kim sever içimi dışımdan önce?
Unutuş mukadder bir sondur belki,
Bir tek sen unuttun, ben hala aşkın gölgesinde .

Bir rüyaydı sanki geçtin benden,
Uyansam kurtulurum sandım, olmadı.
Artık kendimden bile seni çıkaramıyorum,
Çünkü sen, bende en zayıf tarafım oldun.

Söyle şimdi, kim tutar elimden senin gibi?
Kim sever içimi dışımdan önce?
Unutuş mukadder bir sondur belki,
Bir tek sen unuttun, ben hala aşkın gölgesinde

Bir gün döner misin bilmem,
Ama ben hep aynı yerde,
Aynı kalpteyim…
Çünkü bazı aşklar, yaşanmaz,
Sadece taşınır.

02/05/2025 BEYZADE