Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Güne bakan çiçeği gibi enginlerde bir ömür dilerim .Sevgi ile kalın.
Cok güzel bir siir okudum kaleminizden, yürekten tebrikler.
Emeginizi 10 puanimla kutluyorum.
Selam ve Sevgiler.
Naime Özeren tarafından yazılan & AŞKIN GiZEMi & başlıklı şiir sizce nasıl? (10 üzerinden puan verin başarılar dilerim
Aşkı her yerde hissedebilmenin mükemmel anlatımına tebrikler, yüreğiniz sağ kaleminiz var olsun. Saygılarımla...
gizemi kalmamış sanki:))) sevgiyle
Naime hanım çok derin manalar ihtiva eden serbest yazılmış
şiirinizi çok beyendim tebriklerimi gönderiyorum kalemin ve yüreğin var olsun selamlar
Efsunların sardığı kollar kolay açılırmı sevgili şairem,söylemek isteme fakat ben o duyguları yaşadım diyebilirim.Ya aşkı esir almışsınız ki bunun imkanı yok yada siz bu gizemli aşkın büyüsüne kapıldınız yanılmıyorsam öyle oldu.Fakat aşkın ne tarifi var,ne gizemi çözüldü, sadece çözülen ne biliyormusunuz:Aşkın vatanı...aşkın vatanı gönüllerdir.selamlar
Çok hoş bir şiir.
Zevkle okudum Naime hanım...
Kadir Tozlu
AŞKIN GiZEMi &
Özne, sevgiliyse şiirde
Günebakan çiçeği olur dizeler
Yönelir sevgiliye
Vatan,
Bir avuç toprak mıdır sadece?
Nilüferler suyu,
Bulutlar gökyüzünü vatan bellemiş
Yatağında akar da
Denize âşıktır dere
Kimse bilmese de
O yüzden coşar delice...
Vatansız dizeler vururlar beni
Sevgilinin yüreğiyse vatandır sevgiye…
Hadi aç yüreğini sevgili
Bak geldim işte
Şimdi sar sarabildiğince
Aşkın efsunlu gizemiyle…
Ocak 2011
Naime Özeren
...Şiirin yapısal mayası, malzemesi çok seçkin, kaliteli bir his rezervinden çıka geldiği çok açık, aşkın yurtlanarak iki yüreğe tabi olmasının, gah bulut gah nilüferlerle özdeş tutulmasındaki, yerden-göğe kadar olan şiir açısını pergelsiz ölçe biliyor okuyucu...
...Her insanın hatta her mahlukun bir vücut dili vardır. bence şiirin de yapısal ve gizemsel ayrı bir dili vardır, şair burda, vücudun dilini değil, dilin vücudunu duygusal bir sinyalle şimşeğin karanlığın yaktısı gibi aşk gizemiyle şiirleştirmiş, gizemden sızanlar zaten şiir değilmidir ki, otantik, şiirsel nümayişe taviz vermeden sanki yüreğin yalın halini ifade etmiş, dizeleştirmiş gibi...
...Bu şiir terennümünün mega heyecanı ile..
,,dilime dolaşanlardan.
Üstün kılmış yaradan hem güneşe hem aya
Sönse zühreyi rahşan şavkın yeter semaya
Şimşekler bana çakar yağmur senin içindir
Kurşini gecelerde hilal senin elçindir,,,
Damla taşır damlayı akar gider ırmağa
Senin ismin ben koydum, burçlardaka sokağa..
(.........................) gel de bul son durağı..
Açayım usul usul, ruhundaki duvağı
Biz aşkla başederiz, senin mayan özdedir
Gel sürelim bu devranı aşk nöbeti bizdedir...
,,,Ünlü şairemiz sayın Naime Özeren hanımefendiyi saygıyla bütün dillerle selamlıyorum,
can-ı gönülden tam puan ile tebrikler Sevgili Gönül Dostum! Hoş dizeleriniz listeme de almaktan onur duyarım. Yeni yılda ve yeni yeni daha nice yıllarda, nice nice dizelere kaleminizden mürekekp eksilmesin. Dert görmesin kalbiniz, nemlenmesin gözleriniz. Solmasın yüzünüz, genç kalsın gülüşleriniz....
Bu şiir ile ilgili 124 tane yorum bulunmakta