Aşkın eşiğinde bigane bir zavallı…

Konmuş yine bülbül şakıyor ağaçlarda
Habersiz kaldım karanlıklarda ki aştan
Yaprak misali dallara tutundum kaldım
Yaşanmayan aşkları oracıkta bir andım

Hicranı yaşattın ey sevgili sana kandım
Sensizlik girdabında perişanlık yaşadım
Bir dala konamadım, bir an şakıyamadım
Aşkımı yaşayamadım, hazanlara kaldım

Ey bülbül sen dertleşme benimle bugün
Kalbimde bestelediğim hüzündür şu gün
Gamı hazanın seyri haliyim ben her gün
Efkârı halim haraptır her geçen bir gün

Uykusuz gözlerimde beliren bu halkalar
Ne aşksız kalmasam, mahzun olmasam
Derelerde çaresiz kalan bir kamış olsam
Sevgiye hasret kalmasam, aşkı yaşasam

Bir kürdîlihicazkâr duyulur ta ötelerden
İçimde yılardır bakir kalan bir yalnızken
Aşkın eşiğinde bigane zavallı çaresizken
Seni hiç dinleyemem ey şakıyan bülbül