Askin Esigi ve Evrakiyla Şiiri - Seyfi K ...

Olmayan yüzünü bulmaya çalışıyorken yağmur
Çözülmüş çıkında dünün yoksul öğünü, yazık sofrasıydı
Kuşlardan da dökülen kırıntılar vardı ordaki çukurda
Uzun soluklu okuma parçasından derme çatma yola ve yazgıya
Suyun herhangi kenarına rastgele kısaltıp özetleyen
Göletlenmiş meçhulün çizgilenen halkalarında rüzgar da vardı
Ağrısıyla sızısıyla birbirine sımsıkı bağlanıp saplanan
Bugünün götürdüklerini yarının getirecekleriyle
Herşey yüzleleşmediğinin hesabını kendi yerine koyup taşıyordu
Ve tartıda hep bir eksik daima bir noksan
Göçebeliğin kamçılayan uzakların uzağıydı
Yabancı silüetlerde hiç bir yeri seyreder gibi
Tepeden tırnağa binalar arasında boğulmuş kalmışlığın
Orda viraneleşmenin ötesi düştüğü yerde çürüyen yapraklara benzeyen
Büyük camlarda sönerken şehir ve güneş,
.. sanki iğneden geçiyor gibidir iplik
İnsan kalabalıklarıysa kuleden köprüye
Ardı arkası kesilmedik birbirinden kopan parçalar genişliğindeydi
Gün bitmeden çiçekliydi ama bildiğin nisan mektebi
Kederle sevinci nerden nasıl eserselere yazıp okuyor
Bir çavıyor bir yağıyordu
Nisan bağrına ve bahtına
Bahçesini bölüşen ışığın ve gölgenin öksüz yitik yalnız
Ve yoksula yetimlerinden
Ayrılmış ya da değil
insan içine çıkacak yolun yüzün
Yürek sahibinedir çünkü herşeye rağmenler
Aklın onurun hatrın harcın cesaretin ve kalbin vardıysa
Farketmez nerden nasıl kimsin
Hikayeni yor muhabbeti söyleş eylen gez ömrünü
Karanlığın serin ve soğuk küllerindense bile
Deşip didikleyerek geceyi ertesi günlerin ışıklarını yakmaya
Bak bugün bahar yarından sonrası sonbahar kış yine
Nasıl gündüze yandıysa sönüverir zifir zindanlara her çıralanmış ocak
Hayat bir solukluk nefes bir sokaklık pervanedir meğer dünya
Dolansın dönsün, gönül dersin, meram bağlasın sır çözsün
Dünü gün etsin, evrakı ilmi aşka eriştirip yetiştirsin
Lisanı lehçeden mektep görsün eşik yürüsün dil konuşsun ki...
Her çeşnide sözü sanatı olmalara evre ve eşkal
Hazır haldeyken dermanın günün vaktin ahirin, takati yol revan eyle
Kurulmuş serilmiş kainatın dört bucağında herkes kadar biricik
Kendine emsal değerinle katıl kaynaş hayat denen cümle aleme ki..
Sana ondan öte hesap mı soran vardır
Her kimse ve nesiyse
Kendinden menkul aciz düşük mendeburun tekidir ,
....bilesin...!

Nisan /22