Aşkın Enkâzı Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

AŞKIN ENKÂZI

Hadi, bekletme artık bu kadar beni
İçimdeki volkan, küle dönerken
Çığlığım arşa değiyor duysana beni
Son nefesim tükenecek adını derken

Ellerinden bir yudum su, bırak içeyim
Vur öldür istersen yok deme bana
Mecnunu olduğum o gözlerinin
Elasını, belasını, çok görme bana

Dilim dudaklarım kurusa kalsa
İçmem başka elden can suyu olsa
Marifet aşkında çıkmaz bir yolsa
Korkum yok ölümden azrail gelse

İiçimdesin gayrısında olamaz yerin
Mesuluyum vereceğin bütün dertlerin
Sitem etmem ciğerimi sökse ellerin
Emrindeyim hüküm senin söz senin

Yağsa gökten başıma binbir musibet
İncinmezim yüreğime etse isabet
Sen beni gönlüne alda bi zahmet
Ellerinden varsın kopsun kıyamet

Nekadar görmezden gelsende beni
İncitmem gönlümün düştüğü yeri
Ne olur kapından çevirme geri
Kimsesiz koyupta bu derbederi

Ayda yılda bir olsada razıyım
Dilde dua gönülde aşk sazıyım
Alnındaki silinmeyen yazıyım
Ruhum senin gönlüm senin ben senin

Sevmesende aşkının enkazıyım

FEVZİ EMİR YILMAZ