Aşkın Enkâzı Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

AŞKIN ENKÂZI
Fevzi Emir Yılmaz

Hadi, bekletme artık bu kadar beni,
İçimdeki volkan küle dönerken.
Çığlığım arşa değiyor, duysana beni;
Son nefesim tükenecek adını derken.

Ellerinden bir yudum su, bırak içeyim.
Vur öldür istersen, yok deme bana.
Mecnunu olduğum o gözlerinin
Elâsını, belâsını çok görme bana.

Dilim, dudaklarım kurusa kalsa
İçmem başka elden — can suyu olsa.
Marifet aşkında çıkmaz bir yolsa,
Korkum yok ölümden, Azrail gelse.

İçimdesin, gayrısında olamaz yerin.
Mesuluyum vereceğin bütün dertlerin.
Sitem etmem, ciğerimi sökse ellerin;
Emrindeyim — hüküm senin, söz senin.

Yağsa gökten başıma binbir musibet,
İncinmezim, yüreğime etse isabet.
Sen beni gönlüne al da bir zahmet,
Ellerinden varsın kopsun kıyamet.

Ne kadar görmezden gelsen de beni,
İncitmem gönlümün düştüğü yeri.
Ne olur kapından çevirme geri,
Kimsesiz koyup da bu derbederi.

Ayda yılda bir olsa da razıyım,
Dilde dua, gönülde aşk sazıyım.
Alnındaki silinmeyen yazıyım;
Ruhum senin, gönlüm senin, ben senin...

Sevmesen de aşkının enkâzıyım.