Aşkın Dört Mevsimi Şiiri - Şahbettin Uluat

Önce,
Kağıda dökülen ya da dökülmeyen şiirler yazılır,
Mahalleye taşınan,
Ya da,
Okula gelirken, okuldan çıkarken,
Ders aralarında,
Karşılaşılan
O yabancıya.
*
Saçlarının rüzgarla dansı anlatılır.
Dişlerinin güneşle öpüşmesinden doğan ışıltı.
Giysilerindeki gönül çelen
Renkler ve desenler,
Yürüyüşü, duruşu,
Gülüşü anlatılır.
*
Sonra
İlk tanışma, ilk konuşma için şiirler yazılır,
İlk çiçek verme,
İlk koklaşma,
Onu düşünerek geçen uykusuz geceler,
Onunla yaşanan güzel saatler anlatılır.
*
Gün geçer, devran döner,
Sıra başka şiirleri yazmaya gelir,
Biraz kıskançlık değer kalemlere,
Biraz öfke, biraz kırgınlık,
Acıların düğmeleri bir bir açılır.
Kadehler kırılır,
Şarkılar yarım bırakılır.
*
Ve bir gün,
Kopar, düşer yaprak,
Mevsimi gelmişse,
Yollar ayrılır.
*
Geçmeyen ne var ki!
Zor zamanlar da geçer.
Bu kez,
Uzun uzun denizlere, trenlere, uçaklara bakılır,
Ona benzeyenlere bakılır,
El ele okullu gençlere,
Çocuk arabasıyla yürüyen çiftlere bakılır.
O gittikten sonra tuğla tuğla örülen,
Duvarlar yavaş yavaş yıkılır.
*
Gözyaşları sonbahar içindir artık.
Kış gelmektedir.
Hazırlanılır.
*
Gün gelir,
Her şey bir masal olur.
Uzun kış gecelerinde,
Torun, torbaya, çoluk, çocuğa,
Bir yakın dosta,
Meyhanede aynı masaya oturmuş bir yabancıya,
Başkasının hikayesiymiş gibi
Anlatılır.
　
24.07.2011 08.40