Aşkın Dili Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Ben aşkı sayfalara, şiirlere, şarkılara sığdıramazken,
Aşk kendini küçücük bir yüreğe sığdırdı.
Çatlamış bir toprağın yağmuru çağırışı gibiydi
Ruhumun ruhuna misafir oluşu,
Bir anlık ferahlık, sonra yeniden ve yine yeniden susuzluk.

Bir kuşun kanadındaki pusulaydı gözlerin,
Yüreğime çakılıp kalan.
Saçların rüzgâra emanetti, yüreğime saçılan.
Dönüp dolaşan, sana çıkan yollar
Aşkı fısıldıyordu yorgun kulaklarıma.

Aşk, yokuş yukarı yuvarlanan bir taş gibi menzilsizdi,
Her seferinde daha da ağırlaşsa da
Aşkı yaşamaya razıydım.
Güneşin tam batarken gökyüzünü kana buladığı saatlerde
Senin için atan kalbimin kızıllığıyla aydınlanmam aşktandı.
Gündüzün vedası, gecenin habercisi oluyordu yüreğin.

Aşk, bir fırtınanın ortasında yanan mumdu
Ve ben bile isteye atlıyordum,
Boğulma pahasına gözlerinin kahvesine.
Gizli kapıların ardındaki fısıltılar susmuştu.

Aşk, dünya tersine dönerken bile ayakta kalan ağaç gibi
Dimdik duruyordu yüreğimde,
Kökleri geçmişte kalan bir çınar gibi.
Ve ben, gövdesine kazınmış bir isim gibi,
Silinmemek için rüzgâra direnerek yaşıyordum.

Aşk doluyordu başucu bardağıma,
Seni yudumluyordum damla damla.
Adı sen olan bir aşk
Ne kadar acı olabilirdi ki?
Bilmeden yaşadım aşkı,
Ben gözlerine yazdım şiirlerimi,
Sen yüreğime fısıldadın sevgini.

Ve aşk,
İlk hecesi sen, son nefesi ben olan bir dua gibiydi.
Dudaklarımdan eksilmeyen,
Yüreğimde büyüyen bir cümle…

Seninle başladı,
Seninle bitmeliydi.
Aşk, adını çoktan ezberlemişti,
Ben her harfine ayrı bir anlam yüklerken.
Aşk seni işliyordu yürek kanefçeme.

Geceler adını fısıldıyordu yıldızlara,
Rüzgârlar kokunu taşıyordu yorgun omuzlarıma.
Ne kadar içime çeksem de yetmezdi,
Çünkü aşk, seninle var oluyordu,
Ve ben, sonsuza kadar seni söylemeye razıydım.

Şimdi adını her nefeste yudumluyorum,
Her sabah gözlerimi sana açıyorum,
Sana günaydın diyor İlk dudaklarım,
Ve biliyorum,
Aşkın bir dili varsa,
O da sensin..!
27.03.2025 11:10