Aşkın Derin Diyalektiği

Ey aşk, tüm varlıkların en saf temeli,
Her filozofun aklında çözülmez bir düğüm.
Sen ki Herakleitos’un ateşinde yanar,
Ve Parmenides’in mutlak birliğinde sabit kalırsın.
Sen olmadan Platon’un ideaları sönük,
Aristoteles’in entelekisi yarım kalır,
Ve Descartes bile seni düşünmeden
"Cogito"nun eksik olduğunu fark eder.
Sen Spinoza’nın tanrısında zorunlu bir öz,
Ve Nietzsche’nin çekiç darbelerinde insanı yeniden yaratan en büyük iradesin.
Sen olmadan özgürlük bile anlamını yitirir.
Hegel’in diyalektiğinde tez ve antitez gibi sevişiriz,
Ve Marx’ın devriminde,
Aşk, mülkiyetin ötesinde ortak bir hak olur.
Schopenhauer için kaçınılmaz bir yanılgı,
Ama yine de onsuz yaşanmaz bir yanılgı!
Sartre’ın bulantısında bile kendi anlamını yaratan tek özgürlük.
Sen olmadan Camus’nün absürdü çekilmez,
Heidegger’in varlığı yönsüz bir sis,
Ve Kierkegaard’ın inancı boşluğa fırlatılmış bir çığlık olurdu.
Ama sen varsın ve her şey yeniden anlam buluyor.
Varlık ve hiçlik arasında biz birbirine yazgılı iki felsefi hakikat gibi
Aşkın diyalektiğinde birleşiyoruz…
Aşk