Çölde yürümek, Mecnun işidir evlat,
İstediği neyse, bulacağı da odur,
Ne dağın büyüklüğüne bakar Ferhat,
Ne imkansıza!. Aşk; Şirine giden yoldur..!
Bazen; kendi çölünde kaybolur seven,
Öyle bir tutar ki nefesini, öldüm sanır,
Anlamaz olur, nedir ki gönlüne değen?
"Aşkı"; avucundan düşürünce, tanır..!
Aşk bu!. Ayar tutmaz, lügatı hiç olmadı,
Ne lisanı oldu, ne tümleci ne mantıklı fiili,
Bir tek öznesi kaldı, onu da gönül almadı,
Çözemedi ne cahili, ne akili, ne de âlimi..!
Kaftanlara bürünüp, taht üstüne kuruldu,
Mührü aldı vezirden, vekil etti iş bilmezi,
Halden hale döndürdü, vaatler buyurdu,
"Mecnun" etti ya!. Düşte "Leyla" görmezi..!
Kayıt Tarihi : 1.1.2025 00:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Aşk", tabiri ise "Işk" kökünden türetilen bir kelime olup, manası da, sevenin sevdiği kişiyi severken- tıpkı sarmaşığın canlı ağaçlara sarılıp onları severken boğup öldürmesi gibi- severken boğarak öldürmesi demektir.
Hayırlı, meşru, fıtri, makul, sıhhatli ve baki muhabbetler dilerim.
"Aşk", tabiri ise "Işk" kökünden türetilen bir kelime olup, manası da, sevenin sevdiği kişiyi severken- tıpkı sarmaşığın canlı ağaçlara sarılıp onları severken boğup öldürmesi gibi- severken boğarak öldürmesi demektir.
Hayırlı, meşru, fıtri, makul, sıhhatli ve baki muhabbetler dilerim.
TÜM YORUMLAR (2)