Aşkın Ben Hali

Seninle bir kez daha karşılaşmanın verdiği heyecanla
Kalbim güm güm atıyordu
Bir an ne yapacağını bilememezliğin verdiği boşluk içerisinde
Ağzımdan gayri ihtiyari bir ”merhaba” dökülüverdi...

Sende merhaba diyerek elini uzattığında
İlk kez ellerine dokunabilme fırsatı yakalayan ellerim
Sanki Parkinson’a yakalanmışçasına titrese de
Gerçekte kalbimde oluşan
Sevda depreminin sarsıntısından başka bir şey değildi
Gözlerim gözlerine takılı kalmış
Hayran hayran
O gözlerinin sonsuzluğunda kaybolmak istercesine dalıp gidivermiştim...

Bir şey mi oldu?
İyi misin sorusuyla kendime geldiğimi hatırlıyorum
Bu kez utançtan kızaran yüzümle
“Şey özür dilerim, bir an başım döndü de” diyebilmiştim...

Aslında yalan değildi
Başım dönmüş
Yeryüzü ayaklarımın altından kayıvermişti
Bir an kendimi boşlukta hissetmiş
Tarif edemediğim bir güçle ayakta kalmayı başarabilmiştim
Heyecandan karnıma ağrılar girmiş
Soğuk soğuk terlemiştim...

Midemin bulandığını hissettim
Derin derin nefes almam seni de heyecanlandırmıştı
Sen hemen ellerimden tutup
Beni sakinleştirmeye çalışırken
Ben senin çekim gücünde
Kendimden bihaber
Olduğum yere mıh gibi çakılıvermiştim
Nefesim kesilmişti
Göğsümdeki sıkışıklıkla öksürmeye
Derin derin nefes almaya başladım...

Karşında düştüğüm durumdan utanıp
Kekeleyerek özür dilerken
Yarınlarım için kurduğum hayallerdeki yerinin doldurulamayacağını o an anlamıştım
İşte o an başladı sana olan mecburiyetim
Ve ben bütün bunları sana anlatmaktan acizdim...

©
5 – 12 - 2013
16 : 55