Aşkın Asansör Boşluğu

Biz insanlar yaşayamayız sevgisiz, yalnız
Ama hep aşkın asansör boşluğunda kalırız

Son sevgili de kapıyı vurup çıkınca,
Eksiltili hayatımızın arkası yarınları oynar
pembe düşlerimizde.
Atarız kendimizi içeri,
Sonra birden zile basılır, kapı açılır
Ve yalnızlık dalar içeri
Sonsuz umutla açtığımız kapı aralığından.

Masallardan satın aldığımız hayallerimiz,
Gerçeğe yenik düşer, acemi sezişlerimizde.
Böylece bir sayfasını daha kaparız,
yaşam defterimizin,
Terlemiş, yenilmiş, titrek ellerimizle.

Biz insanlar yaşayamayız sevgisiz, yalnız
Ama hep aşkın asansör boşluğunda kalırız.