Aşkımın Otobiyografisi Şiiri - Kağan İşçen

biriktirdim
acı
tatlı
korku
biriktirdim
güzellik biriktirdim
sevmek
gözyaşı biriktirdim
parçalarım bütünleşti sende
sen sırtıma saplı bıçak
sen acımasız
ve kırmızıya özenen bir temmuz akşamı
seni sevmeye geldim
haddim değil tanrıçam affet
seni sevmeye öykündü bir kez ellerim
yok başka bir seçeneğim
alnına dökülen saçlarının arasında
ölümsüz bir yeryüzü kurdum
çocukluğumun aydınlık balkonları gibi yüzün
yüzüne yakışacak birgün öpmelerim
bir sonbahar huzuru olacak ikimizde de
ölmeden kavuşacağız sevgilim
üzülme kış gecelerimiz yanıbaşımızda alev alev
sen sevgilim yanımda dur
hayal kur benimle hayal kurmayı paylaş
hayalllerimiz biririne karışsın
sarmaş dolaş açılıp kapansın gözlerimiz
ellerimi tut bırakma
kaçmasın karanlığa uçan balonlarım
patlamasın içimdeki o dev ayna
sensizlik civarlarında
dev cam bir fanus
patlamasın
ellerimi sık
parçalanmasın hayata tutunmalarımın
gün kazancı
içim dışım yosun kesikleri
taş kalpli meleğim
beni bırakma
bir intihardan başka bir intihara düşüyorum
üşüyorum

'deniz kıyısında biten öyküler uzak mı ki bize'

saçlarına hangi gazel dolaştı
deniz kızı saçlım
canım çok yanıyor bugün
bir kabarığım bir kabarığım ki
bir taş atsam denizler taşacak
beynim infilak edecek sanki

dünya dar geliyor göğüs kafesime
paramparça olacağım
yanacağım dirhem dirhem
kendimden utanacağım
sensizliğimden korkacağım
hiçbir toprağa sığmayacak bedenim
uzun gece yağmurlarına uzanacağım
gözgözü görmez o karanlıkta
kahrolacağım
sen duymayacaksın