Aşkıma Mektuplar 3 Şiiri - Murat Ginlik

Sana olan aşkım tüm zamanları içine alıyordu ama en çok gece titretiyordun içimi ve en çok karanlığın sessizliğinde sahiptim sana. Çünkü günün ışıkları seni benden alıp hayat telaşlarına koyuyordu. Avuç, avuç korları doldurup sineme kana susamış bir kurt gibi geceyi bekliyordum oturup bir köşede. Ne zaman sana uzansam hep bir adım geride bitiyordu kolum Ne zaman bir söz etmeye kalsam dilim garip içim yarım yamalak, benden arta kalansa süzülen bir damla yaş, titreyen bir dudak.
En çok gece seviyorum seni... Çünkü o zaman sadece sen ve ben varız, çünkü o zaman bahanelerin yok. Hiç kimseyle paylaşmadan sevişebiliyorum gözlerindeki yıldızlarla. Uzun, uzun okşayabiliyorum mehtapta sedef düşmüş saçlarını.
Bazen küsüyoruz ama o bile hoşuma gidiyor. Gözlerini kaçırsan bile tenin sıcaklığı yalıyor yüzümü alev, alev. Biliyorum ki varlığının penceresinden bir tek ben bakıyorum, biliyorum ki benim için ordasın. Biraz sonra işim çıktı deyip gitmeyeceksin.
Ah sen bilemezsin gündüzün o taş duvarları nasıl gelir üstüne, üstüne. Nasıl sıkar boğazını hasret düğüm, düğüm. Kısacık görüşmelerin özensiz, duygusuz katılığında edilen vedalar bir pençe gibi göğsümü yarıp, kalbimi nasıl çıkarır yerinden kan revan içinde… Bilemezsin…
Her vakit sevdiğimsin ama bir tek geceleri, sadece ve sadece benimsin.

Murat Ginlik