gün ilk benimle doğuyor...
karanlık üzerime yağınca...
uzaklardasın, gonca bir gülsün..
özlüyorum seni usulca...
soğuk düşler görüyorum;
ıslak yanaklarımda
sıçrıyorum ve uyanıyorum,
hayaline her sarıldığımda
mazi büyüdükçe büyür oldu gözümde,
adın ise kelepçedir sözüme
ümitvar bir sükut dilimde,
adını anıyorum mahküm gecelerde...
hiç böyle yanlız kalmadım tenhada,
hüzün hiç bu kadar yakınolmamıştı bana...
sessiz ve nefessiz rüzgarın hatrına
gül kokulum, tut ellerimi...hiç bırakma...
yanlızlığı bende kanal 'elveda' olma
bir ateş parçası gibi düştün ya,
hep kal orda, hiç ayrılma...
gül kokulum, tut ellerimi...hiç bırakma...!
--pınarıma--
Kayıt Tarihi : 12.12.2001 21:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!