Güneş doğuyor, çaresiz ayrılıyorum geceden.
Bunu sana sözel yoldan anlatmak mümkün değil aslında.
Bu yüzden damarımı örseleyim kanımla büyüttüğüm çiçekleri veriyorum sana.Yüreğinin duman çökmemiş zirvesine dikmelisin onları; çünkü bu sızı sensin!
Neresinden anlatmaya başlamalı bu yüreği?
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta