Aşkım Hapishane Şiiri - İsmail Adil Şahin

Aşkım hapishane, yârim gardiyan,
Kapılar demirli bakamıyorum.
Işıklar sönünce duruyor zaman,
Düştüğüm girdaptan çıkamıyorum.

Çektiğim hastalık nöbeti gibi,
Toprağın sulara hasreti gibi,
Ferhat’ın dağ delen gayreti gibi;
Bir taşını bile sökemiyorum.

Bu nasıl talihse olmaz muradım,
Ben ona koşarken gelmez bir adım:
Gecelerde gizli gizli ağladım;
Alıştım acıya bıkamıyorum.

Gayrı gerilerde doymadıklarım…
Karanlıklar dipsiz, şafaklar yarım.
Ben ördüm çileyi, benim duvarım;
Kendim yaptım, ama yıkamıyorum.
27.02.2005