Dağ sümbülü dolaşır bir kırmızı zambakla
Akşam güneşi gökleri boyadığında tunca
Beni onlardan ayırır bir kızıl uçurum
Papatyalar yine meşgul umutları saymakla
Seviyor sevmiyor diye koşuşturunca
Kopan en mutlu yaprakta ben uçuşurum
Karanfil deyince bir sevda gelir akla
Yarin narin ellerine tutuşturunca
El tutuşur, yar tutuşur, ben tutuşurum
Kardelenin ömrü bitti sevdayı aramakla
Bükük boynu eğilip toprağa kavuşunca
Ben de sevdaları mevsiminde bulurum
Avucuna bıraktığım goncamı iyi sakla
Kurumuş yaprağını hasretim ıslatınca
Belki yattığım yerde mutlu olurum
Kayıt Tarihi : 19.11.2013 19:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)