Aşkı hümayun Şiiri - Ümit Işık

rehtarından rah bile olurken lerzan
hal-i dilim nasıl karşında olmasın lerzan

(yurudugunde yol bile tıtrerken senin karşında benim gönlüm nasıl titremez)

mihritab nafer olur çehrenin nazarı değse
şebe mihman olsan kamerin hali perişan

(yuzunun ısıgı degse veya bakışların degse güneşe güneş ışıksız kalır geceye misafir olsan ayın hali perişan)

encüme nigah eylesen sipihr tarumar
sehabi sana zülfütaç eşkin olur baran

(yıldızlara baksan gökyüzü paramparça olur dagılır bulutlar saçının tacıdır o taç ki güzelligi simgeler gözyaşın olur yağmur)

dile gelde halime nigah eyle ey canan
sendeki haşmet karşında napsın bu can

(aşka gelde halime bir bak ey canda saklı sendeki bu görkem heybet karşından bu aciz kulun canı napsın ne etsin)

nigahın dile revan sabaferveşi nagehan
aşk-ı hümayunu avaz avaz bıldırdım bılsın cihan

(bakışların gönlüme sabahın ılk ısıkları gıbı anıden girdi aşk-ı humayunu bagırayım bılsın butun dunya)

çeşmin mevt eyler tebessum ki verir can
nazarım degerken sima-yı cennete napsın bu can

(gözlerin öldürür sanki gülüşün hayata döndürür hayat verir cennet yuzune bakarken bu canım napsın)

ey melek-sıma senın hüsnün ferzan
senin meşrebin beşeriyet-i rüçhan

(ey melek yuzlum senin güzelligin emsallerden ileri senin huyun insaniyetten bile üstün)

ey canan senin çeşm-i nigahın fettan
mürdeye nigah eylesen revan olur can

(ey canda saklı senin gözlerin ve bakışın can yakar ölüye baksan hayat döner)

mihrimahı kıskandır o gül-cemalı rahşan
ey sima-yı cennet bir tebessumunle olurum saduman

(gul yuzlumun parıltısını ay ve güneş kıskanır cennet yuzlumun bir gülüşüyle mutlu olurum)

aşk-ı hümayunu nafuzun kılmam daima firavan
naz u nigahın gülizar-ı cemalın beni kılar tüvan

(aşk-ı hümayununu azaltmam hiç daima fazladır nazlı bakışınla gul bahçesi yuzun beni guclu eder)

andelib-i nar u zar eden gulizar-ı hüsnan
beni nar u zar eyleyen cehr-i afitab furuzan

(bulbulu yakıp ınleten gul bahçesinin guzelligidir beni yakıp ınleten ıse o yuzunun guneş misali parlamasıdır)

görünce hiddetimi nedendir bu havfan
ey nigah-hub eylersin sen bu canı revan

(görünce öfkemi neden korkarsın benden sen ki bu canı verensin ey güzel bakışlım)

nigah eyle halimi dile gel vefa bıl ey canan
neden burhan istersin sen kalb-ı köşkte sahib-i cavidan

(aşka gelıpte halime bir bak sevgımın kıyemetını bıl ey canda saklı sen neden halen ispat istersin kalbimdeki köşkün ebedi sahibisin)

kalbte yegabe aşksın sen hükümran
aşkının yanında zerre degersiz şu cihan

(kalbimdeki tek aşksın sen ey hüküm eden dünya bile zerre kadar deger etmez aşkının yanında)

hala beni eden sual edersin ey hub-ı huban
aşkın hatırımdan olursa revan rabbe olsun ahdupeyman

(neden halen sorar durusun ey güzeller güzeli aklımdan cıkarsa eger senın aşkın rabbıme olsun yemin ki)

şahid kıldım dehranı aşkından olursam peşiman
terk eylersem seni hakullah kılsın beni perişan

(şahid edıyorum yeminime butun dunyayı aşkından pişman olurda terk eylersem seni hakkın sahıbı rabbim beni perişan etsin)

aşk-ı humayun ki oldu destan-ı zeban
feda eylesem bu canı ne cıkar ey canan

(aşk-ı hümayun ki dıllerde destan oldu senin için feda eylersem bu canı nolur ki ey canda saklı)

dersin ki dildarın olmam degıl mıyım dilhan
öyleyse sensiz hayat bulmaz bu can

(gönülünde olmam dersin durust degıl mıyım öyle dıyorsan hayat bulmam ben artık)

hayatta iken mevt eyledin bu canı
verıldı sela kılındı namaz terk eyledim canucihanı

(hayata iken sen beni öldürdün selam verildi namazım kılındı terk ettim dünyayı canı)

artık nuş eyleyip mest olurum sekran
kıldın husk-ı beden revan eyledin ruh-ı can

(artık içip içip kendımden gecer sarhoş olurum cunku kuru bır beden kaldım ruhta cıktı candan)

beni bu hale koyan senin zülmündür
ey hüsnüşah ugramaz mı sana vicdan

(beni bu hallere koyan senin zülmündür bu zülmü bilipte vıcdana gelmez misin kalbinde vicdan yok mudur ey güzelliklerin şahı)

oysa ki hayyata yegane meramimdi
bab-cennete seninle olmaktı revan

(hayatta ki tek istegim seninle cennet kapısında geçmekti)