Aşkı Fısılda Şiiri - Mehmet Yardımcı

AŞKI FISILDA

Sevda dediğin sır bahçesidir
Üzerinde nice şafaklar söktürür
Yorar insanı
Güzel baktırır göz bebeklerine
Nehir olup coşar
Akar insanın ruhuna
Deli dalgalar önünde
Aşınmış kayalar gibi bitkin
Serilir kumsala dalga dalga
Düşüp seyir tepesinde yamaçtan
Güneşin yorgun tekeri
Sıcak mavisine denizin
Mıhlarken bakışları çakıl taşına
Kuş kanadı okşarken yüreğini
Sen mitolojik aşkı ile Ekho’nun
Kâinata
Sevdamızı fısılda

Toprağın ruhunu kuşan
Yönel kutsal dağlara
Dünya barışının simgesi
Zeytin dalının gizeminde
Özünü sevgiyle örüp
Bir adım at barışa
Kalp eşiğinde parlayan
Yürek yangını ışığında
Gül mevsimi
Ateşten gonca doğursun
Cömert doğaya sevmek iyi gelir
Alır götürür düşler ardına yüreğini
Yeni ufuklar açmak için aşkımıza

Yağmur ardı
Dokunaklı kokusunda doğanın
Erer insanlar sevdanın aklığına
Bir yüzük taşıyla
Mutluluk kapısının önünde
Bolluk iyesi
‘Hera’ aşkına öykünüp
Berekete gebe buğday başağı gibi
Bin umutla
Geleceğe yönelik
Aşkımız adına
Yüreğinden geçeni fısılda

Çatlamasını seyrederken tomurcuğun
Karanfil mevsimi
Sevdayı anlatmaya çalışan
Bir şarkıya bırak kendini
Duyguların dili hiç durmasın
Eskise de kapı kulpu kalbinin
Çık seyrana
Yüreğinin telleriyle
Aralayıp yılları
Mone’nin ‘Gün Doğumu’ tablosundan
Yüzünün tenine sinen
O günlerin güzelliğini fısılda

En görkemli alacasında gecenin
Kapılıp giderken yelin önüne
Suskunluğumdur içimde kabaran
Yalnızlığımızı kuşatan
Yıldız ışığına dur
Çiçeklerin beslediği ruhumuzda
Depreşen sevdalar adına
O şarkıyı söylesin hep sesin
Sadece ikimize yetsin nefesin
Geride kalan
Yorgun bir ruh olmasın
Konuk gelmesin hüzün
Yokluğunda aranan özgürlük gibi
Ilığında gecenin
Yunusça
Ulvi duyguları fısılda

Tene hapsedilmiş duygular gibi
Sessizliğe yenik düşen
Sevda sürgünüdür insanın derdi
Bitmesin gözlerine sürgünlüğüm
Yılların ötesinde dürülü duran
Umut bohçasını aç
Dili çözülsün şiirlerin
Gecenin en sessiz yerine yürürken karanlık
Odaları saran kandil
Işık tutsun yarınlara
Uyku sarmalı sarsa da göz kapaklarını
Barışla çalkalanmış denize şavkı vuran
Yıldızlar ağartırken doğayı
Sen bana
Kalbinin tandırında
Köz artığı
Kül ucunda üfledikçe harlanan
Masallardan uzanan akşamlar gibi
Günü soyunup
O sevecen nefesinle
Ağaç gibi sessiz kabuğuna büyüyen
Yarım asra dayanan anılarla yüklü
Bir dilim zaman türküsünde
Aşkı fısılda
Mehmet YARDIMCI