Aşkı Dokumak Şiiri - Özkan Yalçın

Ne çimen artığı gözlerin vardı
Ne rüzgar delisi lepiska saçlar
Parmakların ince miydi, bakmadım
Ürkek ürkek konuşurduk o kadar

Dağların ufkunda uçtuk
Arzuların ötesinde soyunduk
Mavinin ipi koptu
Aşka tutunduk

Çobanca bakışların vardı ya
Çaya çeker insanı ıslık ıslık
Bir deryâ ortasında çaresiz iki mahi
Ve tepemizde çılgın maviler
Sahi,
Biz birbirimizi sevmedik ey gül
Aşkı okuduk

Umutlar çiseledik serçe kanatlarından
Sevgiler yamadık sızılı yüreklere
Buydu bütün suçumuz
-Suçlayanlar âr etsün-
Diken içre gül aradık
Gerçeğin yünü bitti
Aşkı taradık

Çözgüsü koptu ömrün
Aşkı okuduk
Gerçeğin yünü bitti
Aşkı dokuduk